Helaas word je op verre reizen ook weleens ziek. Van Delhi Belly’s in India tot de Vloek van Montezuma in Mexico. Het komt toch vaak op hetzelfde neer. Diarree. En dan van een soort dat je denkt dat je sluitspier nooit meer werkt.
Door al dat reizen heb ik vaker dokters gezien en bezocht voor mijn reisgenoten of mezelf dan ik ooit in eigen land bezoek.
Bekend, berucht en zeer effectief is de dokter die je onmiddellijk een spuit in de bil geeft. Ik denk dat het een antibioticum is waar de meeste bacteriën voor op de vlucht slaan. Ik heb deze methode nu een paar keer gezien, het is een doeltreffend middel. Je hotelkamer doet dienst als ziekenhuiskamer. Vaak ben je er nog niet zo erg aan toe dat je naar een ziekenhuis moet. De dienstdoende dokter komt langs en tovert altijd een spuit tevoorschijn die hij in je bil prikt. Dan krijg je nog een antibioticum kuurtje mee voor de rest van de week. Hij rommelt dan in plastic zakjes en geeft je enkele pillenstrips mee. Je moet dan onthouden wanneer en hoe vaak je welke pil moet slikken. Dit zou moeten helpen. Vaak is dat ook zo. Soms heb je thuis toch nog last van een rammelende buik. Soms ben je bij thuiskomst 8 kilo afgevallen. Dat geluk heb ik nog nooit mogen ervaren. Ik kom zelfs in India aan. Maar dat even terzijde en is iets voor in een volgende blog.
In Marokko heb ik het ziekenhuis van binnen gezien toen mijn reisgenote ziek werd. Ze was dusdanig uitgedroogd dat ze een nacht aan het infuus moest liggen om suikers, zouten en vocht binnen te krijgen. In het eerste ziekenhuis lag het bloed van de vorige nog op het bed en was de kamergenoot stervende. Daar zijn we zo snel mogelijk weg gegaan met een soort van ambulance en naar een iets beter ziekenhuis gegaan. Ook dit was nog niet perfect. Er liepen kleine beestjes door de wasbak, er liep een kat door de gang, er was geen douche en je moest handdoeken van het hotel meenemen. Als je ziek wordt, probeer dat niet te doen in Marokko is mijn advies.
In India heb ik een dokter bezocht voor een reisgenote met een insectenbeet. Een zeer kundige arts, alles was steriel, ook al was zijn locatie met zicht op zee verder erg pover. Zijn kennis en zorg waren goed. Geen kwaad woord over de Indiase arts en zijn behandelmethode.
Breek je iets, doe dat dan op Bali. Uitstekende zorg, zeer kundige en secure chirurgen en last but not least: prima eten in het ziekenhuis. Zeg maar gerust: op restaurant niveau. Mijn reisgenote had de ellenboog op 2 plekken gebroken, er moesten 2 schroeven in, onder narcose. Er werd hiervoor een 20 minuten durend narcose interview afgenomen door de verpleger. Dat hadden we in Nederland nog nooit meegemaakt. Na de operatie moet je nog 24 uur daar blijven, goed eten, veel eten en nog meer eten om aan te sterken. De keuken kwam drie keer per dag langs met een uitgebreide menukaart en je kon je daar tonnetje rond eten. Druk je op de bel, dan staat er binnen 10 seconden een verpleegster naast je bed. De kans dat je daar plassend in bed ligt, omdat de verpleging te laat komt, is nihil.
Mijn niet wetenschappelijk onderbouwde conclusie is dat je het beste ziek kunt worden in Bali. Uiteraard wel in een particulier ziekenhuis, maar dan zit je ook goed. Uiteraard is voorkomen beter dan genezen. Maar dat hebben we zeker op reis niet altijd in de hand.
